تـو از عـشـیـره نوری ز ایـل مهـتـابی           که هر کجا بروی خـاضعانه می تابی

لـجـام وحـشی امـواج رام دسـت تـوأند           تو از طـوایـف پـیـغـمبـران گـردابـی

بدون اذن تو خاک، آب هم نخواهد خورد           تو پـیـر مـعـنـوی بـاد و خاکی و آبی

به علقـمه که تو با بـال پَـرزدی گـفـتـم           تو از قـبـیـلـۀ تـصـویرهـای بـی قـابی

حسین روی تو خم شد به سجده و افتاد           از آن زمان همه گفتند مُهر محـرابی